میچرخانیم به باغ 

 

 

به بهشت 

 

 

به طراوت شکوفه و باران

 

 

میگردانیم به خواب 

 

 

به رویا 

 

 

به اشتیاق دوباره خیال 

 

 

میرقصانیم به باد

 

 

به غبار 

 

 

به گیجتابی نور و نگاه

 

 

میدوانیم به شب

 

 

به مهتاب

 

 

به خلوت خوب آسمان

 

 

میگشاییم به شعر 

 

 

به شور 

 

 

به اعتلای عمیق سکوت

 

 

میسپاریم به آب 

 

 

به رود 

 

 

به راز مقدس روان

 

میرسانیم به صدا

 

 

به نجوا

 

 

به جادوی ناز و نیاز

 

 

میلغزانیم به خود 

 

 

به خدا 

 

 

به خلوت خوب دعا

 

 

ایستاده ام در خنیای زمینی

 

 

که با نفسهای تو جوان شده 

 

 

جایی بین جنوب و شرق

 

 

که مختصات قلب من است 

 

 

زمینی که آسمانش مهربانیست 

 

 

بزنگاه بهار است در

 

 

زمستانهای استخوان کوب 

 

 

از شرجی و شهد نخلهایش که بگذری 

 

 

از لیموی یگانه تنگ تکابش که بگذری 

 

 

با عطر گیج نرگسش چه میکنی دل ؟

 

 

جنوبی که باشی 

 

 

بهبهانی که باشی 

 

 

از دلت تا دریا راهی نیست

 

 

یک نفس عمیق با عطر نرگس ...

نظرات شما عزیزان: